Thursday, September 21, 2006

Waar is die vonkel heen?

Waar is die vonkel heen?
Hulle het nog die vonk. Al weet ek dit bloot omdat hulle saggies agter hulle hande lag as hulle stout e-posse ontvang en die agtergrond van die rekenaarskerms nog getuig van uitspattige hormone.
Maar waar is die vonkel?
Hulle jaag dag vir dag met blink gedoelwitte motors agter nuwe korporatief gegenereerde drome aan. Hulle fluister agter hulle hande in vergaderings. Hulle dra duur dasse en tassies vol beplanning, syfers, leiding, organisering en beheer.
Maar hulle lewe lewens van stille desperaatheid.
Want die vonkel is weg, die lag oneg, die lewe gemaak lekker, maar sleg. Want ek sien hulle oë. Daar lewe sterwende geeste agter hulle oë. Daar is verskuilde kinders, diep weggebêre in hulle oë – ver weg, onhelder, dof, uit fokus -: Wagtende kinders.
Hulle wag vir hartaanvalle.
Die jaagtog is hulle lewe, die adrenalien hulle skemerkelkies en die salaris hulle dapper offerandes aan hulle gesinne. Hulle is gebalanseerde 21e eeuse mense – sonder enige balans. Hulle kyk na hulle kinders en wonder waar dié die energie vandaan kry om aanhoudend te speel en te lag. Hulle raas oor onnutsigheid.
En hulle maak my bang.
Want ek is dikwels een van hulle…
Maar ek weet daar is nog plek. Van stilte en sterre. Regte, egte sterre, nie Hollywood sterre of aardse sterre nie. Nee.
Hemelse sterre: Wat vonkel.

No comments: