Ware rykdom is slap tjips en wors.

Dawie het in Wesselstraat gebly. So ‘n paar blokke van die skool af. Naby die Plaza kafee. Sy pa is jare gelede reeds oorlede. Toe Dawie in graad 1 was. Sy ma, Tannie Sannie, het by Bethlehem Skryfbehoeftes gewerk nadat Uniewinkels begin toemaak het. Ons twee was maats van Graad 2 af.
Dinsdae het ek in die dorp gebly vir CSV en Donderdae vir skaak. Dan het ons by Dawie se huis gaan eet. Chips en wors! Ek het geweet Dawie-hulle was skatryk. Enige iemand wat chips en wors kon eet – 2 keer ‘n week – moes ryk wees!
Naweke het Dawie by ons op die plaas kom kuier. Ons het bendevlae gehys, in die “grotte” (rotsoorhange) gespeel en met ‘n tou oor die rivier geswaai. Dawie was die buitelugseun. Ek sou eerder lees. Ek het die Famous Five reeks gelees, en Dawie het gesorg dat ons die avonture waarvan ek gelees het leef.
Ons plaas was, by terugskouing, klein, die huis oud en gedaan. Pa het by die Koöperasie gewerk en ma het kinders grootgemaak. Smiddae het ons met die bus huis-toe gery. Dawie het die plaas en die busritte geniet. Hy’t geglo ons was skatryk.
‘n Paar maande gelede kuier ek by Dawie. Hy woon nou in Klerksdorp. Tannie Sannie en my ma is al lankal oorlede. Onlangs ook Pa. Nou’s ons twee wees-grootmense wat moet grootmens-wees.
Laat aand vertel ek vir Dawie van die chips en wors. En dat ek gedink het hulle was skatryk. Hy dink weer terug aan die plaas wat so groot soos ‘n planeet was, want ons kon nog, soos die digter sê: “die wêreld in ‘n korreltjie sand sien”. Iewers langs die lewenspad het ons besef dat ons ouers nooit materiële gewin gehad het nie. Tannie Sannie was ‘n weduwee wat haar kinders deur die skool moes kry. Ma en pa het op een salaris vier kinders grootgemaak.
Dawie het skielik trane in sy oë. Ek kan nie onthou dat ek hom al ooit sien huil het nie. Nou is die trane daar –oor dit wat mooi is. Oor mooi herinneringe aan dapper ouers, wat twee kinders hulle drome gegee het.
Toe Dawie sy sakdoek uithaal weet ek, dit gaan bars gaan om weer so ryk te word soos ons was. Toe ons kinders was, sakgeld skaars. En ons verbeeldingswêreld grensloos.