Nuwe sillabusse is nodig -

Terwyl die graad 12’s weer eindeksamen skryf, wonder ek oor die aard van ons sillabusse. Nou veel is al gespreek oor die Uikomsgebaseerde onderwys en die sogenaamde Kurrikulum 2005. Dan kyk mens na ontwikkelinge op die internet, in media en ook in besigheid. Kyk daarmee saam na die individuele behoeftes van leerders en die algemene ondermyning van kreatiwiteit deur ons huidige skoolsisteem wat gebaseer is op behoeftes wat gedurende die industriële tydvak bepaal is, nooit verander is vir die inligtingsera nie, en nog minder help om vaardighede vir die toekoms te slyp.


Voor ons verder gesels. Onthou asseblief, ek wil nie die baba met die badwater uitgooi nie, daar is genoeg sogenaamde onderwyskundiges wat dit al gedoen het – tot nadeel van elke liewe leerder en onderwyser in die stelsel. Voorts, dit gaan ook nie oor onderwysers nie. Die hemel weet hulle dra genoeg onnodige kritiek en stank vir dank op hulle skouers. Mag ons nie vergeet hulle is die kussing tussen die sillabus en menswees nie. Ek wil egter gesels oor ‘n paar nuwe dinge wat dringend aandag nodig het, en indien ons dit miskyk gaan ons leerders oplei vir ‘n toekoms wat niemand verstaan nie.

Die Industriële tydperk het hande nodig gehad om die werk te doen, die era wat ons nou betree, die post-informasie era, het kreatiewe denke nodig. In die vorige era was geheuekennis die die geëksamineerde indikator van sukses, vandag kan mens inligting google, maar nie wysheid nie. Die industriële era het leerders soos tropdiere hanteer, die nuwe era het meer individue (entrepreneurs) nodig. Voorheen was tegnologie ‘n bonus, in die nuwe, gekonnekteerde era, gaan dit ‘n voorvereist wees.

En nee, alles van die verlede was nie verkeerd nie – verhoudinge was menslik en nie virtueel nie, mens kon aanspreeklik wees vir wat jy kommunikeer, en nie bloot per SMS of e-pos verwytende kritiek “onpersoonlik” aanstuur nie. Sjoe, jy het darem iemand in die oë gekyk sou ‘n verhouding eindig – nie net met die duim ‘n paar sleutels druk en alles was verby nie.

Ons het ‘n nuwe menslikheid nodig. Menslikheid wat elkeen erken vir kreatiwiteit, potensiaal en die skep van geleenthede, maar ook ‘n nuwe medemenslikheid – iets wat maak dat ons meer vir ander omgee, en nie elkeen ons eie grondgebied verdedig nie.

So wat probeer ek sê? Wel, ons kort meer liefde, kreatiwiteit, mede-menslikheid en selfvertroue.

En ek sien dit nie in die sillabus nie.

So waar gaan ons dit leer?

Die kussings word al dunner.