Haar naam was Mimi. Toe ek die eerste keer in die hotel plek soek om te gaan sit was haar vriendelike glimlag die eerste wat my opgeval het. Die tweede oggend het sy my dadelik herken en na dieselfde tafel as die vorige dag verwys.
Ek was bevoorreg genoeg om ‘n opleidingsessie in Mauritius te mede-fassiliteer. Een van die ander fassiliteerders was Jennifer Ferguson wat met liedjies soos Master Jack en Bay of Bombay treffers gehad het. En iewers het Mimi uitgevind dat Jannifer ‘n sangeres was. Sy was dadelik in ekstase. “Oh, you must sing for me, then I will sing for you.” Nou Jennifer het ‘n hart van goud en kort nadat ons van die tafel opgestaan het sing neem sy Mimi se hande, kyk haar in die oë en sing saggies vir haar. Mimi was in vervoering. Sy het belowe om vir Jennifer ook te sing.
Intussen het ons voortgegaan met programvoorbereiding. Met die laaste oudisies besef ek dat Mimi dit sal waardeer om Jennifer te hoor sing. Ek het toestemming gevra en afgesit na die eetsaal. Mimi was besig met die dinge waarmee kelners hulle maar besig hou. Tafels regpak, skottelgoed en eetgerei uitsorteer. “Come, Jennifer is going to sing,” het ek genooi. Haar gesig het opgehelder.
En toe kom sit Mimi in die aanbiedingslokaal. ‘n Gehoor van een. En Jennifer sing uit die hart uit, soos wat net Jennifer kan. Mimi was in ekstase. “You sing from inside. You don’t sing with your voice, you sing with your heart.” En Jennifer het nie Mmmi se belofte vergeet nie. “And now you must sing for me.” Jy sien, soms verstaan mens dat die grootste geskenk wat mens vir iemand kan gee om vir hulle die kans te gee om iets uit hulle hart te gee. Mimi het gou ‘n liedjie op ‘n stukkie papier neergeskryf. Sonder begeleiding het sy losgetrek en begin sing. Vir ‘n oomblik was sy nie meer kelnerin nie. Sy was Mimmi die sangeres, haar gesig was vol vrede en vreugde.
Soos ‘n engel.
Toe Mimi klaar gesing het omhels Jennifer haar. Dis een van daardie oomblikke wat ‘n mens nie kan beskryf nie. Twee mense wat hulle gawes deel en as geskenke vir mekaar gee.
Ek ek staan en toekyk, wetende dat ek bloot deur dit alles waar te neem dalk die grootste geskenk ontvang het.
Die geskenk van Mimi se gesig toe sy vir ‘n paar sekondes wêreldberoemd was.
No comments:
Post a Comment