Skoollesse by die klerewinkel

Net die ander dag was Benno in die Kleuterskool – gefassineerd deur dinosourusse, dinosorusse en dinosourusse. Daar was nie veel wat sy aandag daarvan kon wegtrek nie, behalwe lekkergoed. Nou is hy amper driekwartpad deur graad 1.
En ja, die invloed is duidelik.
Vrydag kondig hy aan dat ek hom na Mêegies Fêeshions (Maggy’s Fashions, ‘n Chinese winkeltjie, sou ek later uitvind) toe moet neem, om Bakugans te gaan koop. Nou die Bakugans is die nuwe magneetspeelgoed wat oopspring as dit op die kaarte val, en ja, daar is seker al miljoene opinies vir en teen die speelgoed. By ons werk dit maklik – as jy genoeg punte op die yskaslys vir goeie gedrag het teen die einde van die week, dan kan jy kies wat jy met jou sakgeld wil doen. As jy dus goeie gedrag toon vir een week, net om ‘n Bakugan te koop, dan het ek vrede met die kommentaar oor die speelgoed.
Net so terloops, Skoonma het so min punte gehad dat sy vir ‘n week by die familie aan die Rand gaan kuier het. Daar was darem ‘n begrafnis ook. Dankie tog, sy het hierdie keer nie met ‘n pistool in haar handsak op die vliegtuig probeer klim nie.
Terug na Benno en die Bakugans.
Dis ongelooflik hoe die graad 1 netwerk werk. Elkeen weet waar die goedkoopste Bakugans te koop is, en ruiltransaksies is aan die orde van die dag. Ek dink nie die spulletjie in Benno se groep het ‘n idee van hoe die kaarte werk nie, maar ek glo dat hulle baie meer van magnete weet as wat my generasie ooit sal weet. Goed – ek gee toe – daar was die mense wat Skeinat geslaag het. Ek sien vandag nog op na enige persoon wat Skeinat verder as graad 9 kan verstaan, of nog erger: kan onderrig. Daardie mense kort monumente vir genialiteit en geduld! Tog, dalk gaan die Bakugan generasie speel-speel meer weet, en sodoende ons land se Kurrikulum 2005 gemors kan help oplos. Dan praat ek nie eers oor hulle netwerk en onderhandelingsvaardighede wat so belangrik is, en nie regtig in die sillabus verskyn nie.
Dit bring my juis by die punt van die storie. Ek sien elke dag hoe Benno meer en meer huiswerk kry, en hoe Arnè al langer vat om hom en Anienie deur hulle huiswerk te kry. Dan wonder ek of ons kinders nie totaal oorlaai word met data nie. Ons vergeet dalk dat speel die beste manier van leer is. Ons copy en paste verwoed van die internet af. Ons kinders sosialiseer al minder. Intussen, dankie tog, begin hulle natuurlike kommunikasie en nuuskierigheid, dit wat tot ware leer lei, weer te voorskyn kom. Net jammer dis nie in die klaskamer nie.
Dis by Mêegies Fêeshions.