Is ons onderwysstelsel nie dalk effe mal nie?

Ek mag verkeerd wees, en dalk ook subjektief, maar ek dink die huidige laerskoolsillabus is vrot aanmekaargeslaan, en strek tot nadeel van ons kinders. Toe ek vanoggend oor ‘n radioprogram hoor dat onderwysers meer stres het as wat hulle veronderstel is, kon ek presies verstaan hoekom. In graad 4 word kinders oorlaai met konsepte en inligting wat, soos wat ek dit probeer verstaan, eintlik oorsigtelik is tot wat hulle in graad 5 moet doen. Vandaar die feit dat die kinders alles oor die oog moet leer wat ek in graad 10 Biologie geleer het, en onderwysers moet spartel om die volle sillabus deur te werk.
Teen die einde van graad 4 het ek vir Arné gesê dat mens uiters suksesvol is as jou kind met redelike punte en ‘n goeie selfbeeld aan die ander kant uitkom.  Nou verstaan baie mooi, ek glo die handhawing van ‘n hoë standaard is krities, maar as kinders verdrink word in inligting wat bloot memoriseer word om toetse en eksamens te oorleef – dan is dit nie meer standaarde nie.
Teen die tyd wat Anien in graad 5 beland het, was ons gepantser vir die aanslag – en toe is die sillabus weer heel rustig – net om in graad 6 weer te versnel, met stempels, style, vrugbeginsels, positief geotrofies en fototrofies – weer reguit uit my graad 11 handboek. Is hierdie nie die tyd om te verseker dat vaslegging en begrip van konsepte plaasvind nie? Kom ons leer die kinders hierdie dinge, maar nie as vragte studeerbare informasie wat memoriseer moet word en op eksamenvraestelle weergegee moet word, stap vir stap, woord vir woord – dit nogal deur ‘n generasie kinders wat google tot hulle beskikking het!
Ek kan daarmee saamleef dat my kinders hard moet werk, dat hulle op standaard moet wees, en dat die fondamente van elke vak solied gelê moet word. Maar die huidige pappegaai-veldtog maak nie sin nie. Ek hoor dat EBW nou in sekere grade gaan uitfasseer, so dankie tog – graad 5’s hoef nie meer van “gesinne as ekonomiese eenhede” en allerhande dinge te leer wat, op die regte manier aangebied, seker iets kan beteken, maar in ‘n oorvol sillabus bloot kinders en onderwysers laat jaag na ondeurdagte data.
Toe ek ook nog sien dat die nasionale vraestel, nogal gerig daarop om standaarde te verhoog, vrot van die spelfoute is, is ek plein moedeloos. Ja, en die drukkers is skynbaar weer familie van familie van iemand in die regering. Waarom kan ons dan nie die speelveld gelyk maak nie? Kom ons leer die kinders van Tenderpreneurskap en “gesinne as potensiële mede ekonomiese parasiete?
Ek hoor die sillabus verander weer.
Ek wens tog so dat die politieke narre in die onderwysowerhede vir een keer gaan luister na die mense wat saakmaak en verstaan. Die onderwysers wat die fondamente probeer lê vir die toekoms van ons kinders.
Huise sonder fondamente val net te maklik om.
Dalk, net dalk is ek verkeerd oor alles. As iemand my kan oortuig sal ek bly wees.
Tog my groot vrees is dat ek dalk reg is.