Haar naam was René. Verder weet ek niks van haar nie, nie waar sy vandaan kom, waar sy op skool is, of wie haar ouers is nie. Haar naam het ek toevallig tydens die speletjie gehoor.
Die speletjie het spontaan in die swembad ontstaan. Toe ek weer kyk is ek en Benno ook in die baster waterpolo-netbal swembadspeletjie. Daar is twee spanne, ek en ‘n ander vakansieganger Omie is aan die dogters se kant en speel desperaat om die tienerseuns se aanslag af te weer. Ek skat René is so in graad 8 of 9. Maak seker nie saak nie. Behalwe dat ek daardie dag sien hoe natuurlike sporttalent vir iemand ‘n ongelooflike voordeel in die lewe kan gee. Dis nie alleen die balle wat sy dikwels onderskep nie, dis haar posisionering in gapings, haar natuurlike aanvoeling vir die ruimtes waarin die bal gegooi gaan word wat maak dat sy meer balle by die seuns afneem as wat Heinrich Brussouw in ‘n seisoen sonder beserings sal kan doen.
En dis terwyl ek in daardie swembad staan dat ek besef ons het elkeen ‘n René talent. Sommige dans goed, ander sing goed. Party is goed in sport en ander in wiskunde. Elkeen het sy eie – noem dit talente, gawes, sterkpunte – enige iets. Dis daardie ding wat jy doen en, sonder dat jy te hard probeer kry jy dit reg. En jy geniet dit! Jou eie natuurlike intelligensie. Na soveel jare van IK toetse het Howard Gardener mos ‘n boek geskryf oor veelvuldige intelligensies en dat on skoolsisteem net enkele daarvan toets. Dus, baie mense kom nooit op skool hulle eie vaardighede teë nie en verloor selfvertroue langs die pad. Ander, soos René staan uit omdat haar talent en haar omgewing mekaar komplimenteer.
Hoeveel van ons doen dit waarvoor ons lief is? Hoeveel van ons doen dit waarin ons werklik die beste is? Dit waar ons sterkpunte lê? Want sien, die wêreld leer ons om oorlewers te word. So dikwels doen ons wat ons dink ons plig is – ons moet kos op die tafel kry, ons moet ons verbande en skuld betaal, ons moet vasbyt...
Maar in elkeen van ons is ‘n René. ‘n Meersterlike vaardigheid wat net jy kan uitleef – net so uniek aan jouself soos jou eie vingerafdrukke. Dit kan op ‘n terrein wees wat nie noodwendig die aansien van die wêreld geniet nie. Dink maar aan Bill Gates wat kode geskryf het toe niemand daaraan gedink het om rekenaars te hê nie. Dit was nie ‘n slim besigheidsplan vir ‘n middelklas aftrede nie – dit was iemand wat sy passie nagejaag het ten spyte van die omgewing wat nie altyd ondersteunend was of hom verstaan het nie. Êrens het ek die vakansie gelees dat die toeskouers wat kyk na die dansers sal dink die dansers is mal as die toeskouers nie die musiek hoor nie.
Hoor jy die musiek? Dans jy?
Of oorleef jy net?
Dink gerus bietjie oor jou innerlike René, soek haar, vind haar.
En laat haar dans!
Al is dit net vir vyf minute op ‘n dag.
Sy verdien dit. Meer nog: Jy verdien dit!
No comments:
Post a Comment