Skoonma gaan hou vakansie

Die sekuriteit kom reguit na my toe.
“The old lady has a firearm with her.” Hy fluister half, en hy lyk half kwaad. Ek het van kleins af ‘n vrees vir kwaai sekuriteitsmense.
Kort op sy hakke kom skoonma. In haar hand het sy ‘n kamerasakkie – en in die kamerasakkie haar pistool. Die een waarmee sy eendag die mol in die tuin probeer verjaag het en die huisbediende amper ‘n hartaanval gegee het – maar dis ‘n storie vir ‘n ander dag. Asof dit nie genoeg is nie, is daar een of twee los patrone.
Die lughawepersoneel het dringende dinge om te doen.
Vir nou moet skoonma op die vliegtuig kom. Die luidsprekers sê ook so: “This is the last boarding call for passenger Wessels, still delaying flight 1007 to Johannesburg. Passenger Wessels, you must board now please. Non boarding will result in offload.”
“Ek moet nou vlieg,” reken skoonma. “Sorteer jy hierdie ding uit.”
Ek staan verstom. In hierdie hele sage was die prentjie wat ek in my kop gehad het dat ek die rol van taxi-bestuurder en portier sou vertolk. Maklik. Laai skoonma af, dra haar tasse tot by die vertreksaal, soengroet haar en waai vir haar saam met die kinders terwyl sy aan boord gaan. Nou is ek oppad om te verklaar dat skoonma ‘n eerlike en gedienstige landsburger is. Nogal iets waaroor ek self gereeld twyfel. Ek is omring deur veiligheidspersoneel. Van taxibestuurder tot medeverdagte. Ek weet nie hoe ek dit reggekry het nie. Maar mens weet mos. Met ‘n mens se skoonma is enige iets moontlik.
Terwyl die vlug opstyg teken ek vrywaringsvorms, vul papiere in en eindig met ‘n vuurwapen wat tot skoonma se herkoms in veilige bewaring opgesluit moet word. In die hitte van die lughawegebou martelstap ek terug na Arné en die kinders.
“Ouma vlieg weg,” reken Benno. Die trane is skielik vlak in sy oë. “Ek verlang na ouma. Ouma moenie weggaan nie.”
Op vlug 1007 skink skoonma seer sekerlik ‘n drankie.
En op Bloemfontein lughawe staan ek met haar rewolwer in my hand. Ek kyk na my seuntjie, dan na die kamerasakkie waarin sy die rewolwer kamoefleer.
“Ek ook seuntjie…ek ook.”
En saam stap ons weg. Ons gaan skoonma mis. Sy is ‘n droom ouma. En ‘n ware karakter. G’n wonder die Gauteng familie het reeds gebel nie. Hulle sien uit na haar kuiertjie.
Daar het seker lanklaas avonture op hulle drempel plaasgevind. Maar avontuur is oppad.
In die vorm van “passenger Wessels”.