Sunday, February 10, 2008

Duiwels van die dood

Die eerste waarvan hy bewus was, was die feit dat iets teen sy kop gedruk het. Toe hy sy oë oopmaak het vier of meer mans aan sy vrou se kant van die bed gestaan. Instinktief het hy geskop en die rewolwer het oorverdowend teen sy kop ontplof. Warm stukke kruit het teen sy wang gebrand. Die koël het ‘n gat deur die kussing gebrand.

Sy vrou het die kombers oor haar en die baba geruk. Hy het probeer om sy selfoon onder die kombers na haar aan te gee. Harwar. In die chaos het die inbrekers vermoed dat die selfoon ‘n alarm se paniekknoppie was. Hulle het die geweer teen sy kop gedruk en hy het gehardloop. Hulle weggelok Sy vrou kon die deur sluit. Genadiglik was sy en die baba veilig.

In die ander kamer het die twee kleuters salig voortgeslaap. Min wetend van die duiwels van die dood wat daardie nag in hulle huis gedwaal het. Bloemfontein is immers veronderstel om veilig te wees. Hy het na buite gehardloop – bereken dat hy deur die sitkamervenster sou kon terugspring in die huis. Agter hom het sy ouers se eenmanwoonstelletjie se deurgang oopgestaan. Vinnig gedink. Die hekkie toegeklap. Met die klop teen sy pa se venster het hy so angstig geklop dat die venster gebreek het. Bloed het teen sy hande afgestroom. Genesende hande. Hy is ‘n dokter sien. Een van die bestes in die land. Maar vir hulle het dit nie saakgemaak nie. Hulle wat nou in die straat weggedrentel het – oppad na die volgende huis, die volgende slagoffers...

Eers wou hy nie vir die kinders vertel nie. Maar met die polisie, die bure en die vriende se besoeke het hulle al meer begin agterkom. Sy kussing met die brandmerke en koeëlgat het hy plegtig in die middel van die tafel neergesit. Die kinders ingeroep. En toe maar verduidelik, die beste wat hy kon.

“Liewe Jesus dink nog nie julle is al soet genoeg om sonder pappa te lewe nie.” Die grappie het nie heeltemal gewerk nie. “Hy het pappa gespaar sodat pappa nog na julle kan kyk. Pappa gaan nog steeds sy bes doen om julle te help grootmaak. Pappa is vandag dankbaar om hier te wees, om te sien wat julle doen en hoe julle speel. Pappa was gelukkig. Pappa is gelukkig”

Hulle het dele verstaan. Hy het probeer verstaan. Sy vrou ook. Maar ons verstaan nie. Niemand nie.

Waarom ons in die mooiste land moet leef, maar een van die gevaarlikstes. Een van die wreedstes.

Vir elkeen wat 2008 binnegaan. Waardeer elke oomblik, leef, lag en wees lief vir alles hier.

En spaar ‘n gedagte vir hulle, die polisiemanne, die veiligheidswagte die soldate en die burgerlikes wat deur die jare in hierdie land hulle lewens gegee het sodat ons die wonder van die lewe meer kan waardeer.

En mag jy vanjaar jou deel doen om te help om ons land ‘n veilige hawe te maak vir ons kinders.

God seën Afrika.

No comments: