Skooma en my tuin

Elke dag as ons voor die hek stop maak skoonma ‘n opmerking. “Ek het nooit gedink ek gaan eendag in die oerwoud woon nie.” Soms het sy dit weer oor die wilde diere. “Eendag gaan ‘n olifant ons nog bestorm en ons gaan hom nie sien voor hy op die stoep is nie.” En so gaan dit aan. Oordrewe stories om my in die tuin te kry. Ek aanvaar dit gelate. Tuinmaak was nooit een van my talente nie. En ek het immers al probeer.

Met probeer bedoel ek nie dat ek self probeer het nie. Ek het die tuindienste mense gebel. Die man het dapper met sy bakkie vol grassnyers en gereedskap gestop. Een keer na my tuin gekyk. En met spoed, dog bedagsaam, verduidelik dat hy nie sy gereedskap in hierdie klipperige spul kan waag nie. Toe is hy fort. Nogal vinnig. Nou as hy, die man wat elke dag tuine tem, nie my tuin kan tem nie – wie is ek nou na alles om te probeer.

En toe broei die paddavisse uit. In die visdam wat ek onlangs skoongemaak het. Ek dink dit was net voor die winter. Skoonma kon nie wag nie. “Een van die dae is daar haaie ook in die tuin. Nee man, dit word nou te erg.” Ek het haar herinner aan die tuindiensteman en gevra of sy dalk sa navraag doen of ons ‘n baggerboot kan kry om die visdam skoon te maak. Ek weet self nie mooi wat ‘n baggerboot is nie, maar danksy die rottang van Dr Hans Koen het ek sedert my skoolloopbaan nog geen Afrikaanse woord vergeet nie. En dit het geklink of dit kan pas. Jammer dat lyfstraf nie meer toegepas word nie – vrees vir ‘n rottang was immers nog altyd die beste leermeester.

Terug by die paddavisse. Vir Benno het dit ‘n nuwe wêreld oopgemaak. Hy was elke dag daar. En elke dag moes ons paddavisse skool-toe neem. ‘n Week later was dit paddatjies. Steeds het die maatjies hom met verwondering ingewag. En elke oggend was dit ‘n bak water in my motor. ‘n Bak water met die wonder van die natuur daarin vasgevang.

En Benno met ‘n glimlag op sy gesig. Hy was skielik die hoof-natuurkundige by die kleuterskool. En meer nog, ek het hom geleer dat die natuur baie goeie diertjies inhet. Diertjies vir wie sy ouma omgee. Omdat sy dierbaar is. En juis daarom het ek om herinner as hy ooit besorgd is oor die paddatjies wat buite moet slaap, moet hy altyd onthou: Ouma se bed is lekker warm. En sy is lief vir diere.

Sy leef immers in die wildtuin.

Of so sê sy.